แค่โดนเตะโด่งมาอยู่ในโลกใบใหม่ที่คนมีหูมีหางเหมือนหมา 'นิโคล บราวน์' ก็ทำใจยอมรับได้ยากแล้ว นี่ยังเคราะห์ซ้ำกรรมซัดไอ้ร่างที่โดนกระทืบจนหัวแตกตายดันทิ้งลูกหมาในร่างคนไว้ให้อีกสองตัว สองเชียวนะโว้ย! ลำพังแค่นิโคลคนเดียวก็จะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว เขาตั้งใจเมินในทีแรกแต่พอเห็นไอ้ก้อนขนนั่นหูลู่หางตก เรียกปาปาเสียงหงอย อดีตมาเฟียหางแถวอย่างเขาดันทำใจทิ้งไม่ลง

เอาวะ! เลี้ยงก็เลี้ยง มันจะไปยากแค่ไหนกันเชียว!
นิโคลคิดอย่างนั้นจนกระทั่งเจ้าก้อนจิ๋วแฝดมันมุดเสื้อขอดูดนม นิโคลถึงได้รู้ว่าพระเจ้าแม่งชังน้ำหนาเขามากกว่าที่คิด แม่หมามีจู๋เนี่ยนะ!

นั่นแปลว่าก็ต้องมีไอ้พ่อหมาอีกตัวที่เสกเด็กเข้าท้องเขาใช่ไหม แล้วมันหายหัวไปไหน ทำไมปล่อยให้ลูกมันหิวโซขนาดนี้! นิโคลโมโหไอ้เจ้าของร่างเก่าแทบบ้า ตั้งใจว่าถ้าเจอไอ้ตัวที่เสกเด็กเข้าท้องเขาอีกทีจะกัดแม่งให้จู๋ขาดไปเลย ทว่า

"นิโคล บราวน์"
"อะไร"
"เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าจะหนีก็หนีไปให้ไกล เพราะถ้าฉันจับตัวนายได้เมื่อไหร่"
"..."
"ฉันจะเอาให้ตาย"
ฉิบหาย
ทำไมไม่มีใครบอกเลยฟระ! ว่าเขาท้องแล้วหิ้วลูกอีกฝ่ายหนีแถมตอนนี้มันยังจะลากคอตรูลงนรกด้วย
กรี๊ดดดด ไอ้ก้อนขนช่วยปะป๊าเอ็งที!!